Urodził się 8 IX 1781 r. w Wiedniu. Tam też odbył naukę początkową, gimnazjum, studia filozoficzne, teologię na miejscowym uniwersytecie. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 XII 1805 r. Po dalszych studiach 12 XI 1808 r. uzyskał stopień doktora filozofii i teologii na uniwersytecie w Pradze. Od 1806 r. pracował w diecezji ołomunieckiej. Wykładał też filozofię i teologię w seminarium duchownym w Ołomuńcu. Był kanonikiem kilku kapituł katedralnych, a przed 1817 r. prepozytem infułatem kapituły ołomunieckiej. 14 IV 1817 r. Pius VII zamianował go biskupem tytularnym Ptolomaidy i sufraganem ołomunieckim. Sakrę biskupią przyjął 1 VI 1817 r. w Kromieryżu z rąk kard. M.T. Trautmannsdorfa.

30 XII 1830 r. został mianowany przez cesarza Franciszka I biskupem tarnowskim, a 30 IX 1831 r. prekonizowany przez Grzegorza XVI bullą Romani Pontifices. Przygotowywał się do objęcia swojej diecezji; napisał list do duchowieństwa i wiernych. Tymczasem 24 VI 1831 r. zmarł Rudolf kard. Habsburg, metropolita ołomuniecki, i tamtejsza kapituła wybrała bpa F. Chotka metropolitą ołomunieckim. Prekonizację papieską na to arcybiskupstwo otrzymał 24 II 1832 r. Wcześniej powiadomił kapitułę tarnowską o powyższym wyniesieniu. Zmarł na cholerę 5 IX 1836 r. w Pradze.

Źródło: Ks. A.Nowak, SŁOWNIK BIOGRAFICZNY KAPŁANÓW DIECEZJI TARNOWSKIEJ 1786-1985, Tom I. Biskupi i kanonicy, Tarnów 1999.