Święty Just był, według tradycji, uczniem Andrzeja Świerada. Mieszkał w pustelni na jednym ze wzgórz w Tęgoborzy. Opiekował się ludźmi i pomagał im w trudnych sytuacjach. Miejscowej ludności przybliżał i wyjaśniał nauki Chrystusa. Źródła historyczne pochodzące z tamtych czasów są skąpe i niepewne, dlatego nie znamy szczegółów dotyczących Jego życia.  Just był opiekunem pielgrzymów, a przykładem jego wstawiennictwa była rodzina mieszczan zakliczyńskich, Pawłowskich, którzy doznali jego cudownej opieki wracając z pielgrzymki od grobu bł. Kingi w Starym Sączu.

Obecnie, w miejscu jego pustelni, stoi drewniany kościół pw. NMP wzniesiony w połowie XVII w. Wzgórze, na którym stoi kościółek, nazywane jest jego imieniem. Według krakowskiej Litanii z 1427 r. imię Just Jodok to wezwanie świątobliwego, lokalnego pustelnika, którego czczono już przed 1374 rokiem. Prawdopodobnie imię Just - Jodok pochodzi od pielgrzymów i misjonarzy z Irlandii, którzy w swoich misjach odwiedzali Europę Środkową i mogli docierać do Doliny Dunajca. Wcześniej takie imiona nosił tylko iroszkocki kapłan - pustelnik z francuskiej Bretanii, żyjący w VII w. Wspomniani pielgrzymi z Irlandii czcili go jako patrona swojego i pielgrzymów i propagowali po Europie kult świętego. Just zmarł prawdopodobnie w lipcu 1007 r.

Wspomnienie liturgiczne św. Justa obchodzone jest 17 lipca.