Refleksje uczestniczki:

„W Chrystusie wypełniły się słowa Pisma”

Centrum zainteresowania lutowych „Spotkań z Biblią” stała się Ewangelia według świętego Mateusza. Prowadzący przypomniał genezę powstania tego dzieła oraz okoliczności powołania celnika. Patrząc po ludzku, mężczyzna miał wszystko. Komora celna zapewniała mu ogromne dochody. Właśnie to miejsce jego kontrowersyjnej pracy odwiedził Chrystus i powiedział: „Pójdź za mną”. Mateusz wstał i poszedł. Zostawił wszystko, by stawiać stopy dokładnie w ślady nóg Mistrza z Nazaretu. Skromność oraz pokora tego Ewangelisty wzrastały z każdym dniem i wydały błogosławione owoce.

Myślą przewodnią Dobrej Nowiny napisanej przez świętego Mateusza było udowodnienie Narodowi Wybranemu (pierwotnymi adresatami księgi byli Izraelici), że w Chrystusie – Jego osobie, życiu, czynach, głoszonej nauce – spełniły się wszystkie proroctwa o Namaszczonym, czyli Mesjaszu. Autor tworzący pod natchnieniem Ducha Świętego nadał swej Ewangelii oryginalną budowę. Rozpoczyna ją prolog, a zwieńcza – zakończenie. Pomiędzy tymi częściami znajduje się pięć ksiąg (kręgów tematycznych): „Program Królestwa Bożego” (I), „Przepowiadanie Królestwa Bożego” (II), „Tajemnica Królestwa Bożego” (III), „Kościół pierwocinami Królestwa Bożego” (IV), „Wypełnienie się Królestwa Bożego” (V). Każda księga rozpoczyna się wejściem Chrystusa na górę, zasadnicza część (głoszenie nauki) ma miejsce na wzniesieniu, a po zakończeniu mowy Jezus schodzi niżej. Święty Mateusz celowo wprowadzał informację o wchodzeniu Mistrza na górę, gdyż dla Żydów wejście na wzniesienie oznaczało bycie wielkim nauczycielem. W Starym Testamencie pierwszym, który wszedł na górę był Mojżesz. Nieprzypadkowa u Mateusza jest również ilość pięciu mów Chrystusa. Fundamentem życia Izraelitów była i jest Tora, czyli Pięcioksiąg. Nawrócony celnik z Kafarnaum zdaje się mówić: „Jezus wchodzi na górę, daje nam pięć ksiąg. Jego Dobra Nowina to Nowa Święta Tora”.

Podsumowując rozważania o „pierwszej w Judei” Ewangelii, ksiądz dr hab. Piotr Łabuda zwrócił uwagę na rodowód Chrystusa, w którym pojawiły się obok świętych mężów postacie czterech pięknych i nieprawych kobiet. Wytłumaczył również, czemu służył ten kontrowersyjny zabieg literacki. Bóg w wielkim miłosierdziu skierowanym ku każdemu człowieku nawet z nieczystości, największego zła potrafi wyprowadzić dobro. Centrum drugiej, modlitewnej części spotkania stał się fragment Ewangelii według świętego Łukasza noszący redakcyjny tytuł „Poselstwo Jana Chrzciciela” (Łk 7, 18 – 23). Uczestnicząc  w nabożeństwie Lectio Divina rozważaliśmy okoliczności narodzenia świętego Jana. Prowadzący, w komentarzu, zwrócił uwagę na tragedię starotestamentalnych małżonków – Zachariasza i Elżbiety. Brak potomstwa był wtedy traktowany jako przekleństwo, hańba, brak błogosławieństwa Jahwe. Naświetlił również odmienność postaw męża oraz żony w momencie, gdy dowiadują się o poczęciu nowego życia. Po dziewięciu miesiącach milczenia Zachariasza oraz życia ukrytego Elżbiety (oboje trwali w ciszy, kontemplacji wielkiego Bożego dzieła) na świat przychodzi największy prorok pogranicza Starego oraz Nowego Testamentu. Pan dotknął go Swym Duchem już w łonie matki, gdy przybyła do niej Maryja niosąca Jezusa. Dzięki temu mógł bez lęku, bezkompromisowo głosić nadejście Mesjasza. Swą działalnością przygotował drogę Chrystusowi, nazywał zło – złem, a dobro –dobrem. Nie było w nim próżnej chwały, hipokryzji. Radykalizmem egzystencji, szczerością do bólu, duchem ascezy pociągał ludzi ku nawróceniu, przemiany życia. Nie koncentrował jednak uwagi słuchaczy na sobie, lecz na Przychodzącym. Po zakończeniu misji, odsunął się w cień. Rozumiał, że rozpoczyna się czas działalności Syna Maryi. Krewny Chrystusa nie miał jednak zaznać natychmiastowego spokoju wypływającego z solidnie wykonanej pracy. Przebywając w więzieniu Heroda, walczył z coraz większymi wątpliwościami. Jezus głosił miłość i miłosierdzie, a Izrael czekał na Mesjasza, który miał sądzić oraz odpłacać. W sercu Jana pojawiło się więc pytanie, czy całe jego życie miało sens? Wysłał do Chrystusa swych dwóch uczniów, by rozwiać wątpliwości. Syn Boży przyniósł mu pokój serca, odpowiadając poselstwu: „Idźcie i donieście Janowi to, coście widzieli i słyszeli: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi”. Wątpliwości proroka zostały rozwiane, wiara odzyskana…

W chwili refleksji zastanawialiśmy się, na ile potrafimy naśladować postawę Jana Chrzciciela. Czy potrafimy – po satysfakcjonująco wykonanym zadaniu – pozostać w cieniu? Może najważniejsze są dla nas zaszczyty, prestiż, wzgląd ludzki? W kaplicy klasztornej wybrzmiały również trudne pytania o to, jakimi jesteśmy pracownikami? Czy solidnie wypełniamy powierzone obowiązki? Jak wygląda nasz kontakt z Chrystusem na modlitwie? Czy w naszym życiu jest czas na ciszę? Przecież tylko wtedy możemy pozwolić mówić Panu. Czy dziękujemy Stwórcy za każdy oddech? Czy w czasie wątpliwości biegniemy do Jezusa, którego obecność jest naszym powietrzem? Panie, bez Ciebie nie mogę już żyć… Dla Ciebie me serce chce bić…

uczestniczka Lidia

Na kolejne Spotkanie z Biblią zapraszamy 22 marca 2014r.

{phocagallery view=category|categoryid=352|limitstart=0|limitcount=0}