Impulsem do spotkania był jubileusz 560-lecia istnienia Zakonu oraz 60-lecie Federacji. Siostry Bernardynki, czyli Mniszki III Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu, są najstarszym żeńskim zakonem klauzurowym o polskich korzeniach i jedynym na III Regule św. Franciszka, co jest dla Sióstr powodem do chluby.

Siostry spotkały się w poniedziałek 23 września w godzinach popołudniowych i rozpoczęły świętowanie wspólną Eucharystią oraz nieszporami.

Drugi dzień stanowił centrum uroczystości. O godzinie 11.00 została odprawiona Msza święta pod przewodnictwem Ks. Abp. Grzegorza Rysia. Eucharystię poprzedziła adoracja Najświętszego Sakramentu, uwieńczona aktem ofiarowania Federacji Matce Bożej Niepokalanej.

Arcybiskup Grzegorz Ryś w homilii, nawiązując do słowa Bożego mówiącego o tłumie, który przyszedł do Jezusa podkreślał, by wspólnota zakonna nie była tylko tłumem, lecz rodziną. Prawdziwymi krewnymi Jezusa: bratem, siostrą i matką jest ten, kto słucha słowa Bożego
i wypełnia je. Arcybiskup pytał nas: Jak słuchasz słowa? Bo, kiedy je usłyszysz to tak, jakby się ono w tobie poczynało. Tak jak poczęło się w Maryi w chwili Zwiastowania. Najpierw słuchasz Słowa, ono się w tobie poczyna, potem je musisz ustrzec w sobie. Ten rodzi słowo, kto czyni słowo. Kiedy Słowo staje się czynem w naszym życiu, to jest to moment, w którym je rodzimy – powiedział kaznodzieja.

Trzeciego dnia Siostry wyruszyły na pielgrzymkę szlakiem św. s. Faustyny. Odwiedziły Świnice Warckie, Głogowiec (dom rodzinny św. Faustyny), a następnie Aleksandrów Łódzki – miejsce zamieszkania i przyjęcia sakramentu bierzmowania przez s. Faustynę. Kolejnym punktem pielgrzymki była katedra łódzka – miejsce powołania s. Faustyny oraz miejsce objawień w parku Wenecja; a ostatnim: dom zakonny Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Krośnieńskiej. Każde z tych miejsc było przeniknięte wspólną modlitwą.

Jubileuszowe spotkanie zakończyło się Eucharystią sprawowaną 26 września o godzinie 7.00.
Siostry Bernardynki powróciły do swoich klasztorów z przesłaniem, by Kościół, by każda wspólnota zakonna była rodziną.