Ksiądz podharcmistrz Stefan Wincenty Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 roku w Chełmży. W czwartej klasie gimnazjum wstąpił do ZHP i do Sodalicji Mariańskiej. Harcerstwo było ważnym elementem życia i rozwoju Wicka. W 2. Pomorskiej Drużynie Harcerzy im. Zawiszy Czarnego w Chełmży po trzech miesiącach przynależności do niej złożył przyrzeczenie harcerskie. W następnym roku był już drużynowym. Drużynę prowadził do sierpnia 1931 r. W czerwcu zdał maturę, a jesienią wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie.

W seminarium był bardzo aktywny. Działał w ruchu abstynenckim oraz w akcji misyjnej i charytatywnej. Był członkiem Kręgu Kleryckiego działającego w ramach Starszoharcerskiego Zrzeszenia Kleryków ZHP, będąc jego przewodniczącym w latach 1933-1936. 14 marca 1937 r. w katedrze pelplińskiej przyjął święcenia kapłańskie. Był wzorowym kapłanem, opiekunem chorych, przyjacielem dzieci i młodzieży, organizatorem pracy kościelnej i działaczem misyjnym. Był także kapelanem Pomorskiej Chorągwi Harcerzy ZHP i członkiem kierownictwa Wydziału Starszoharcerskiego chorągwi.

11 września 1939 roku został aresztowany przez Gestapo wraz ze wszystkimi księżmi swojej parafii – wkrótce wszystkich zwolniono. 18 października 1939 r. ponownie zatrzymany wraz z około 700 osobami i osadzony w Forcie VII. 8 stycznia 1940 r. przewieziony do obozu przejściowego w Gdańsku – Nowym Porcie, a po kilku dniach do obozu w Stutthofie. 9 kwietnia 1940 r. wywieziony do Sachsenhausen, a następnie w grudniu 1940 r. do obozu w Dachau.

Pomimo bardzo trudnych warunków pełnił posługę kapłańską, organizował modlitwy, spowiadał, odprawiał potajemnie msze święte i rozdawał komunię. Pomagał chorym na tyfus, namawiając do tego także innych kapłanów. W tej dobrowolnej pomocy chorym współwięźniom zaraził się tyfusem plamistym, który doprowadził, wraz z zapaleniem płuc, do Jego śmierci w dniu 23 lutego 1945 r. Władze obozowe, wbrew obozowej praktyce, zgodziły się na wystawienie zwłok na widok publiczny w udekorowanej kwiatami trumnie. Współwięźniowie od samego początku byli przekonani o Jego świętości.

Jan Paweł II beatyfikował ks. phm. Stefana W. Frelichowskiego 7 czerwca 1999 r. w Toruniu w obecności licznej rzeszy harcerek i harcerzy, do których powiedział „Niech będzie Wam Patronem”.

20 czerwca 1999 roku Rada Naczelna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej podjęła uchwałę w sprawie ogłoszenia Bł. ks. phm. Stefana W. Frelichowskiego Patronem Harcerstwa Polskiego, a następnie Władze Naczelne ZHR w lipcu 1999 roku złożyły stosowną prośbę do bp. Sławoja Leszka Głodzia o nadanie sprawie toku przewidzianego w prawie kanonicznym. 20 września 2002 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała dekret ustanawiający Błogosławionego Patronem Harcerstwa Polskiego. 22 lutego 2003 roku w Katedrze Polowej Wojska Polskiego z udziałem przedstawicieli organizacji harcerskich z Polski i spoza granic Kraju odbyły się uroczystości ogłoszenia Bł. ks. phm. S. W. Frelichowskiego Patronem Harcerzy Polskich.

23 lutego 2013 roku bp Józef Guzek, Biskup Polowy Wojska Polskiego i Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Harcerstwa, wydał dekret ogłaszający Rok Błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego, Patrona Harcerstwa Polskiego.

Z inicjatywy Senatora prof. Kazimierza Wiatra, Senat RP dnia 9 sierpnia 2013 roku podjął uchwałę w 100. rocznicę urodzin Błogosławionego Druha Wicka, zaś 6 grudnia 2013 roku w gmachu Senatu odbyła się konferencja oraz otwarcie wystawy poświęconej sylwetce Patrona Harcerzy. W uroczystości wzięli udział m. in. bp. Józef Guzdek, Biskup Polowy Wojska Polskiego i Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Harcerstwa, ks. prałat Sławomir Oder – postulator procesu beatyfikacyjnego, Zygmunt Jaczkowski – siostrzeniec Błogosławionego, ks. prof. Zbigniew Formella z Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie, dr Robert Zadura – autor książki o ks. Frelichowskim, a także parlamentarzyści, księża kapelani, przedstawiciele województwa kujawsko-pomorskiego oraz organizacji harcerskich.

Foto Wikipedia