Książka ks. Łukasz Platy jest doktoratem napisanym na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II pod kierunkiem o. prof. dr. hab. Andrzeja Derdziuka OFMCap. Publikacja stanowi odpowiedź na apel papieża Franciszka, jaki wystosował w przemówieniu na zakończenie szczytu poświęconemu tematowi ochrony nieletnich z lutego 2019 r. Papież zwrócił uwagę na kwestię weryfikacji seminarzystów i potrzebę wypracowania konkretnych kryteriów dopuszczania do święceń.

W perspektywie osób powołanych i przygotowujących się do przyjęcia prezbiteratu, Kościół skrupulatnie pilnuje, aby było spełnione kryterium dojrzałości uczuciowej. Dzisiejszy świat wystawia bowiem bardzo surową ocenę tym kapłańskim postawom i nadużyciom, które świadczą o uczuciowej niedojrzałości. Stąd też, współczesne trudności, wynikające z czynników zewnętrznych i wewnętrznych samych kandydatów do kapłaństwa, jak również oczekiwania społeczne, domagające się przejrzystości i dojrzałości życia kapłanów, stały się przyczynkiem do podjęcia tematu książki „Dojrzałość uczuciowa w formacji do kapłaństwa”.

Efektem kilkuletnich poszukiwań badawczych jest autorskie opracowanie klasyfikacji cech dojrzałości uczuciowej, sformułowanie kryterium pozwalającego rozeznać, czy kandydat osiągnął wystarczającą dojrzałość uczuciową oraz zaproponowanie autorskiej definicji. Opracowana klasyfikacja dojrzałości uczuciowej i wspomniane kryterium może pomóc w doborze kandydatów i wykluczaniu z formacji jednostek problematycznych.

Wśród tych kryteriów ks. dr Plata wymienia m.in. zdolność do panowania nad sobą w zakresie płciowości, życia uczuciowego, zdolność do świadomego zintegrowania seksualności, zdolność do doznawania, rozpoznawania i nazywania emocji. Każde z tych kryteriów autor szeroko mawia i wyjaśnia.

Jak zauważył recenzent tej publikacji ks. prof. dr hab. Alojzy Drożdż z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach praca ta jest „niezmiernie aktualna i potrzebna od względem badawczym”, a „przedstawione zagadnienia – w oparciu o nauczanie Kościoła – są kluczem do rozumienia chrześcijańskiej kultury życia osobistego i społecznego”.

Aby przeczytać całość, kliknij TUTAJ.