Nie ulega wątpliwości, że na pierwszym miejscu jest rozeznanie żywej obecności Jezusa Chrystusa w codzienności życia człowieka. Bóg kocha naszą codzienność! Dokonuje się to w modlitwie Słowem Bożym i podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Seminarium Duchowne jest czasem rozeznania drogi życia z Chrystusem. Wejście na tę drogę to ważna decyzja w życiu młodego człowieka, dokonuje się to poprzez rozeznanie głosu Dobrego Pasterza, który zaprasza do wejścia na drogę przygotowania do kapłaństwa, które „polega na kontynuacji Jezusa w świecie, by uczynić jak On ze swojego życia pewien dar” – czytamy w dokumencie watykańskim pt. Nowe powołania dla nowej Europy (nr 17b).
Na tę niedzielę papież Franciszek napisał orędzie, w którym odkrywa głębię powołania na podstawie życia św. Józefa. Zauważa w nim, że „Bóg nie lubi objawiać się w sposób spektakularny, forsując naszą wolność. Łagodnie przekazuje nam swoje plany, nie oślepia nas świetlistymi wizjami, ale delikatnie zwraca się do naszego najgłębszego wnętrza, stając się dla nas najbliższym i przemawiając do nas poprzez nasze myśli i uczucia”. Czasami tak się zdarza, że młody człowiek może oczekiwać bez końca na wyraźne znaki powołania. A kiedy one nie nadchodzą, pojawia się pokusa rezygnacji. Pan Bóg działa zazwyczaj inaczej niż my sobie to wyobrażamy. Ojciec Święty przywołuje słowa z Ewangelii św. Mateusza, które pokazują odpowiedź św. Józefa na głos Boga – to tylko dwa wyrazy, w których kryje się tajemnica gotowości i poświęcenia św. Józefa: „WSTAŁ, WZIĄŁ w nocy Dziecię i Jego Matkę” (Mt 2,14). Tak właśnie trzeba czynić w życiu. Nie można się lękać, bać zaproszenia Boga. Kiedy słyszy się głos Pana trzeba wstać i wziąć to Jego słowo i realizować zamysł Boga. On się nigdy nie myli.
W Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie modlimy się za wszystkich rozeznających drogę życia. Proszę także pamiętać o ważnej rzeczy: „Kościół potrzebuje waszego zapału, waszych intuicji, waszej wiary” (Franciszek, Christus vivit, nr 299)
Bóg powołuje, czyli pragnie MNIE i MOJEGO DOBRA. Bóg jest dla mnie życzliwy!
Jeśli mam w sercu pragnienie pięknego, czyli prawdziwie szczęśliwego życia, potrzebuję uświadomić sobie kilka niezwykle ważnych rzeczy ...
To, że żyję jest darem Boga! Przypadki są tylko w gramatyce... Ja jestem owocem miłości i mądrości Boga Ojca. To jest pierwsze powołanie. Bóg mnie chciał i chce, bo nigdy nie wycofuje się ze swoich decyzji. ON się mną nie męczy, ale cieszy się, że jestem!
Miłość Boga do mnie jest pewna jak moje życie! Nawet wtedy, gdy w codzienności nie widzę „śladów” Boga i trudno mi dostrzegać Jego obecność. Ale... wiara jest zaufaniem! Bóg powiedział: JESTEM, i tak jest!
Jestem człowiekiem ochrzczonym - Bożym Dzieckiem! To dar! To prezent, który trzeba nieustannie „rozpakowywać”. Jak? Słuchając tego, co Bóg mówi do mojego serca. Tak, jak kiedyś do Izraelitów Bóg powiedział: „Słuchaj, Izraelu...” (por. Pwt 6,4; Mk 12,29) tak DZIŚ, po imieniu mówi do mnie: „Słuchaj, …” Pierwszym przykazaniem jest: SŁUCHAJ! Jakie będzie moje słuchanie, takie będzie i moje życie! Bóg w Biblii mówi do mnie i o mnie. Dlatego ten „prezent” rozpakowuję na tyle, na ile słucham i słyszę Boga.
Jeśli naprawdę słucham Pana, wtedy dopiero odkrywam, do czego mnie wzywa i zaprasza. Poznaję jaki jest Jego pomysł na moje życie. DOBRY BÓG wzywa i powołuje, pragnie, bym żył PRAWDZIWIE I SZCZĘŚLIWIE!
Modlitwa jest najpierw słuchaniem Słowa Bożego. Z tego słuchania rodzi się moja odpowiedź. Dlatego u podstaw modlitwy musi być Biblia – Słowo, które mogę usłyszeć! W wyborze drogi życia bardzo ważną rolę odgrywa zatem moje słuchanie i odpowiadanie Bogu, czyli żywa rozmowa - modlitwa. Z takiej rozmowy rodzi się SPOTKANIE i prawdziwa RELACJA, która prowadzi do pełni życia!
Najważniejsze to kochać Boga i żyć Ewangelią! Wybór określonej drogi to dopiero kolejny etap, ale pierwszym jest zawsze WYBÓR JEZUSA jako Pana mojego życia.
Jeśli Jezus jest Panem moich dni i dostrzegam GO w historii mojego życia, wtedy USŁYSZĘ „co dalej...”, to znaczy: W jaki sposób mogę najpiękniej realizować Dobrą Nowinę: w małżeństwie, kapłaństwie czy życiu zakonnym. Jezus powołuje, żeby iść za NIM. Słuchając Go będę wiedział, co mam robić i w jaki sposób żyć.
Niech mojemu sercu towarzyszą te trzy, ważne słowa: SŁUCHAĆ, ROZEZNAWAĆ, ŻYĆ...
Ks. Tomasz Rąpała
Ojciec duchowny WSD w Tarnowie
Poniżej tekst – propozycja modlitwy przez Panem Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie.
Prywatna adoracja Pana Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie człowieka młodego
Panie Jezu Chryste, Dobry Pasterzu!
Klękam przed Tobą i oddaję Ci cześć i uwielbienie! Ty jesteś Bogiem prawdziwym i źródłem pokoju. Ty jesteś moim Zbawicielem! Uwielbiam Cię Panie Jezu z wielką radością i z pokorą naszych serc. Pragnę otworzyć moje serce na Twój głos, w którym jest Twoje Słowo tęchnące Duchem Pocieszycielem. Duchu Święty, który jesteś ożywczym tchnieniem życia Bożego we mnie – otwórz moje serce na łaskę Pana.
Chwila ciszy
Uwielbiam Boga w Trójcy Świętej za dar życia. Tak! Za DAR życia. Bo przecież nie musiałem zaistnieć, ale Bóg powołał mnie do życia. Jestem owocem Twojej mądrości i miłości Panie Boże, Ojcze Niebieski. Uwielbiam Cię za ten dar. Uwielbiam Cię na moich bliskich; rodziców, rodzeństwo, przyjaciół i tych, których stawiasz na moich drogach życia. To wszystko nie jest dziełem przypadku, ale Twojej miłości do człowieka, konkretnie do mnie!
Chwila ciszy
Panie Jezu Chryste! Twoje życie staje się dla mnie nie tylko fascynujące, ale coraz bardziej staje się DROGĄ, którą idziemy pokonując wiele przeciwności i kształtując się w szkole Ewangelii, która daje życie prawdziwe, pełne, radosne.
Panie Jezu Chryste, tylko z Tobą można właściwie rozeznać DROGĘ. Świat – tak było, jest i będzie - zawsze proponuje wiele dróg; bardziej i mniej ciekawych. W świecie słyszymy wiele głosów. I w tym wszystkim trzeba rozpoznać drogę właściwą i głos, który nie zwiedzie na manowce, ale do radości życia, bo nie żyję dla żartu, ale dla życia wiecznego! Rozeznać drogę to rozeznać Twoją, Panie Jezu obecność w codziennym życiu. Ty kochasz moją codzienność, jesteś w niej obecny, choć często niezauważony i pomijany. Obudź mnie Panie, żebym na nowo zobaczył Ciebie! Abym zobaczył, że to Ty jesteś DROGĄ. A ja pragnę iść tą DROGĄ, nie obok niej, nie inną, ale tą, którą Ty jesteś.
Chwila ciszy
Panie, kiedy odnajduję Ciebie i spotykam się z Tobą słysząc Twój GŁOS, wtedy wiem co nadaje sens mojemu życiu. Idąc DROGĄ, którą jest Twoje Panie Jezu życie, odkrywam to, co mam w życiu czynić. Papież Franciszek w Orędziu na dzień modlitw o powołania do kapłaństwa zwrócił uwagę, że Ty Panie Jezu nie objawiasz się w sposób spektakularny „forsując naszą wolność”. Ale jest to objawianie się łagodne, bez oślepiających świateł wizji. Delikatnie zwracasz się do naszego najgłębszego wnętrza stając bardzo blisko nas i przemawiając przez nasze myśli i uczucia (por. Orędzie na Światowy Dzień Modlitw o powołania 2021 r., Rzym 19. 03. 2021 r.). Dlatego jestem tutaj, w świątyni. Jestem tutaj, bo pragnę być blisko Ciebie, Panie Jezu i uważnie słuchać Twego głosu, właśnie po to, żeby wiedzieć w którą stronę pójść…
Maryjo, prowadź mnie! Amen.