Obecnie w liście apostolskim motu proprio „Traditionis custodes” o korzystaniu z liturgii rzymskiej sprzed reformy z 1970 roku Franciszek podkreślił, że księgi liturgiczne ogłoszone po Soborze Watykańskim II są „jedynym wyrazem lex orandi rytu rzymskiego”. Dlatego zezwolenie na używanie przedsoborowego Mszału z 1962 roku zależeć będzie od decyzji biskupa diecezjalnego, kierującego się wskazaniami Stolicy Apostolskiej.

Biskup, w którego diecezji są grupy wiernych, sprawujące liturgię według Mszału z 1962 roku, musi upewnić się, że nie odrzucają one ważności reformy liturgicznej, postanowień Soboru Watykańskiego II i nauczania papieży. Ma wyznaczyć jedno lub więcej miejsc, w których ci wierni będą gromadzić na Eucharystię („ale nie w kościołach parafialnych i bez tworzenia nowych parafii personalnych” dla nich), a także dni tych celebracji. Lektury biblijne muszą być jednak czytane w języku ojczystym, z przekładów zaaprobowanych przez konferencję episkopatu.

Aby przeczytać całość, przejdź na stronę eKAI.