Zostało ono zorganizowane z okazji setnej rocznicy urodzin Stefanii Łąckiej.

O Jej świętości są przekonani także młodzi ludzie mówi Jolanta Apryasz - nauczyciel Zespołu Szkół w Gręboszowie. Tamtejsze gimnazjum nosi imię Stefanii Łąckiej.

To jest święta postać. My jako nauczyciele zwracamy się do niej, by nam pomagała. W tym roku jedna z uczennic w swojej pracy napisała, że to właśnie młodzi z gimnazjum w Gręboszowie powinni jako pierwsi wołać Stefania Łącka – Santa Subito - powiedziała nauczycielka.

Od lat Stefanią Łącką jest zafascynowany historyk ks. Ryszard Banach.

Dostałem testament od ks. Jana Marszałka, że mam pilnować, żeby Stefania Łącka dostała się na ołtarze. Był on w obozie i powiedział, że tak pięknej postaci, która tak umiała przeżywać obóz jak ona, jeszcze nie spotkał. Stefania Łącka powinna być patronką dziennikarzy katolickich, bo redagowała pismo diecezjalne i trafiła za to do obozu. To jest męczennica apostolstwa słowa – dodaje ks. Banach.

Diecezjalna Komisja Kanonizacyjna zgromadziła już wiele materiałów na temat Stefanii Łąckiej mówi ks. Robert Kantor – kanclerz Kurii Diecezjalnej w Tarnowie i członek Komisji.

Zgromadzone materiały świadczą o tym, że Komisja podejmie pewnie w niedługiej przyszłości zagadnienie dotyczące beatyfikacji tej bardzo wybitnej postaci – podkreśla. 

Prof. Kazimierz Kosiniak -Kamysz mówił podczas sympozjum o przesłaniu Stefanii Łąckiej, z którą jest spokrewniony.

Stefania Łącka była kuzynką mojego ojca. Jej ojciec i moja babcia byli rodzeństwem, stąd też rodzinna bliskość jest w sercu. Pamięć o niej w naszej rodzinie jest bardzo głęboka. Stefania Łącka dziś pewnie nie oczekiwałaby poklasku i powiedziałaby - Życzę wam, abyście się wzajemnie miłowali jak Bóg was umiłował - powiedział prof. Kazimierz Kosiniak -Kamysz.

Sympozjum „Stefania Łącka - wzorzec wychowawczy młodzieży" odbyło się 24 listopada w Dąbrowie Tarnowskiej.

Stefania Łącka pochodziła z Powiśla Dąbrowskiego. Odznaczała się wieloma cnotami, które mogą być promowane wśród uczniów i nauczycieli. Z wielkim zaangażowaniem działała w Sodalicji Mariańskiej i harcerstwie. Była redaktorką tygodnika diecezji tarnowskiej „Nasza sprawa", redagując jednocześnie dodatek dla dzieci „Króluj nam Chryste". Za udział w konspiracyjnej pracy wydawniczej wraz z całą redakcją trafiła do więzienia i została wywieziona do obozu w Oświęcimiu, a później w Brzezince. Chorowała na tyfus. Po powrocie do zdrowia pracowała jako pielęgniarka, a później sekretarka bloku nr 23 ratując często życie współwięźniarek. Zmarła w 1946 r. Spoczywa na cmentarzu w Gręboszowie.

eb